Γράμμα από αναγνώστη μας...

Σεβαστέ κ. Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας, Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε, κ.κ. Υπουργοί, συμπαθέστατε κ. Αρχηγέ της Αστυνομίας και αγαπητοί Βουλευτές..

Σας γράφω σήμερα ως ισότιμον μέλος της Κυπριακής κοινωνίας, ως ένας νομοταγής πολίτης του τόπου αυτού, που εκπληρεί στο ακέραιον τις υποχρεώσεις που του αναλογούν, πληρώνοντας τους φόρους του, έχοντας καθαρό το ποινικό του μητρώο, εκπληρώνοντας κάθε φορά το εκλογικό του δικαίωμα, και που υπηρετεί την πατρίδα από την θέση πλέον του εφέδρου αξιωματικού. Στην θεωρία φαίνεται να είμαι ένας κανονικός συνηθισμένος πολίτης του τόπου, στην ουσία όμως είμαι ένας καταπιεσμένος από το σύστημα και αδικημένος από τα διάφορα που συμβαίνουν γύρω μου. Θα αναρωτηθείτε γιατί, έτσι σας δίνω την απάντηση στο ερώτημά σας. Βλέπετε όταν είχα να κάνω την επιλογή ποδοσφαιρικής ομάδας είχα την ατυχία, σαν Λεμεσιανός που είμαι να επιλέξω την κλασική ομάδα της πόλης, την ιστορική Αθλητική Ένωση Λεμεσού. Ατυχία όχι για την επιλογή μου, αλλά για το τι συνεπάγεται της ομάδος αυτής.

Η Αθλητική Ένωση Λεμεσού εν έτοι 2008 αγαπητοί μου κύριοι, είναι στην ουσία ένα άρρωστο σωματείο, που άρχισε σιγά σιγά να βρίσκει τα πόδια του, αλλά δεν έχει ακόμη τη δύναμη να σηκωθεί από την αναπηρική καρεκλίτσα του και να περπατήσει μόνο του. Όλοι εμείς οι ΑΕΛίστες τόσα και τόσα χρόνια, σαν άλλοι "αναπνευστήρες" καταφέραμε να κρατήσουμε αυτή την ομάδα ζωντανή έστω κι αν τα χτυπήματα και οι "βολές" που δέχτηκε κατά καιρούς στα 78 χρόνια ζωής της ήταν πάρα πολύ δυνατά σε σημείο που αν συνέβαινε αυτό σε κάποια άλλη ομάδα μικρότερης εμβέλειας θα "έσβηνε" αμέσως. Ο ΑΕΛίστας είναι επίσης ένας ταλαιπωρημένος οπαδός ο οποίος προσμένει εδώ και δεκαετίες την διάκριση ώστε να τονώσει την περηφάνια του και βροντοφωνάξει σε όλους πως ναι, η ΑΕΛ είναι εδώ, η Λεμεσός έχει άξιο αντιπρόσωπο στα δρώμενα του τόπου. Και αντ' αυτού, δέχεται τον πόλεμο ακόμη και σήμερα. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που συνεχώς κλαίγονται, βλέποντας φαντάσματα και διάφορα κατεστημένα σε κάθε γωνιά, αντιθέτως είμαι εκ φύσεως ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος που προσπαθεί να βρεί πάντα λύσεις σε όποια δυσκολία κι αν του προκύψει στο δρόμο του.

Γιατί κύριοι δεν θεωρείτε την ΑΕΛ και τους οπαδούς της σαν ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας? Μήπως δεν είσασταν εσείς αγαπητέ κύριε Χριστόφια που ήρθατε στο κλειστό Ν.Σολομωνίδης και δηλώνατε περήφανος που η Κύπρος έχει ένα τέτοιο καμάρι σαν την ΑΕΛ? Είτε καλαθόσφαιρα είναι κύριε Χριστόφια μου, είτε ποδόσφαιρο, είτε επιτραπέζια αντισφαίριση, είτε σκάκι, εμείς πάμε στο γήπεδο και υποστηρίζουμε ένα. Την ιδέα αυτή που ανικατοπτρίζεται στα δικά μας μάτια μέσα στον κύκλο με τα τρία κεφαλαία γράμματα: Α.Ε.Λ. Γιατί κύριε Παπακώστα αρχηγέ της αστυνομίας και πρώην διοικητή της Μ.Μ.Α.Δ. ο ΑΕΛίστας δεν τυγχάνει της ίδιας μεταχείρησης από την Κυπριακή Αστυνομία? Εσείς ο ίδιος δηλώνατε όταν σας έχριζε αρχηγό ο Πρόεδρος, πως θα δώσετε το άπαν των δυνάμεων σας για ίση μεταχείριση όλων των πολιτών της Κυπριακής Δημορατίας. Είπατε επίσης πως θα λάβετε και διάφορα μέτρα για την πρόληψη της βίας στα γήπεδα. Πραγματικά εγώ σαν οικογενειάρχης, πολύ χάρηκα όταν άκουσα τις νέες εξαγγελείες περί των νόμων που βάλατε και των στόχων που θέσατε πίστεψα πως ναι, τελικά θα ξαναπάρω γήπεδο τα δυό μου παιδιά να δουν την ομάδα τους, μέσα σε ένα κλίμα ασφάλειας.

Το ξέρατε κύριοι, πως ο Σύφαελ ήταν ίσως ο μοναδικός σύνδεσμος μεγάλης ομάδας που σεβάστηκε στο 100% αυτούς τους νόμους? Ούτε ένα κέρμα δεν έπεσε στο γήπεδο στα φετινά παιχνίδια, ούτε ένα μπουκάλι, ούτε ένας πυρσός κύριοι. Σημειωτέον πως όλες οι μεγάλες ομάδες και συνέχιζαν να ανάβουν πυρσούς και εκσφενδόνιζαν τα διάφορα αντικείμενα μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά κύριοι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Σήμερα (σσ.χθες) όταν είδα τι γινόταν πάνω στην κερκίδα των οπαδών της ομάδας μου, πήρα τα δύο κατατρομαγμένα μου παιδάκια και τα έβαλα στην αγκαλιά μου. Είμουν όμως πολύ αποφασισμένος, βλέποντας τα να δακρύζουν από τρόμο και φόβο. Ο πρώτος που θα με πλησίαζε εκεί στο κάθισμά μου, είτε αστυνομικός λεγόταν αυτός, είτε οπαδός θα τον σκότωνα με τα ίδια μου τα χέρια.

Με ποιο δικαίωμα κύριοι εισβάλατε στην κερκίδα και πλακώνατε στο ξύλο παιδιά που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Θα έλεγα ότι θυμίσατε λίγο από τριτοκοσμικές χώρες, αλλά ξέχασα ότι εκεί δεν υπάρχουν χούλιγκανς. Η αστυνομία είναι υπεύθυνη να συλλάβει -και να χτυπήσει αν χρειαστεί με μέτρο- αυτόν που προκαλεί την παρανομία. Μην ισχυριστείτε πως 500 άτομα παρανόμησαν όμως. Γιατί λοιπόν όλο αυτό το μίσος? Μήπως κρύβει κάτι άλλο? Κάποιοι έχασαν χρήματα από αυτή την διακοπή κύριοι, και θέλω να πιστεύω πως κανένας από 'σας δεν ήτο μέτοχος της συγκεκριμένης υπόθεσης. Γι αυτό κύριοι, σας παρακαλώ, δεν ζητάμε τίποτα άλλο από ίση μεταχείρηση. Τίποτα άλλο.