Πάει καιρός, πολύς καιρός να χαρώ τόσο για το ποδοσφαιρικό κομμάτι και να περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο παιχνίδι και κάθε επόμενο παιχνίδι. Η ΑΕΛ μας έγινε ΑΕΛάρα φέτος και τα παιδιά σκίζονται μέσα στο γήπεδο, ζητώντας μόνο τρία πράγματα...στήριξη, στήριξη και στήριξη.
Πάει καιρός να ζήσω εκείνη τη γνωστή διαδρομή, προς το γήπεδο της Άχνας όταν όλοι οι ΑΕΛίστες μαζεύονταν στις διάφορες ταβέρνες του χωριού για καλό φαί το μεσημέρι μαζί πάντα με τις απαραίτητες μπυρίτσες και μετά να φεύγουν όλοι μαζί για το γήπεδο βρωντοφωνάζοντας το ανατριχιαστικό πραγματικά "ΑΕΛ λαός πρωτάθλημα". Φέτος είναι η στιγμή που το Δασάκι θα ζήσει ξανά εκείνα τα κίτρινα απογεύματα όσο ποτέ άλλωτε. Οι μαχητές μας υπόσχονται ότι θα τα δώσουν όλα για νέα επιτυχία που θα μας ανεβάσει τόσο πολύ, όχι μόνο στον βαθμολογικό πίνακα αλλά και στα μάτια των αντιπάλων.
Γι' αυτό πάμε σοβαρά, προσγειωμένα με τα κεφάλια μέσα πάντα, παίρνουμε το τριποντάκι και φεύγουμε κύριοι από το Δάσος, αλώνωντας το όπως μόνο εμείς ξέρουμε καλύτερα. Στα τέτοια μας ποιός θα είναι ο διαιτητής, στα τέτοια μας ποιοί θα είναι οι εκλεκτοί του Αντρίκκου, στα τέτοια μας τι θα κάνουν οι άλλες ομάδες.
Εμείς να παίξουμε την μπάλα που ξέρουμε, με βάση την ποιότητα των παιχτών που βρίσκονται στο κίτρινο οπλοστάσιο, και τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Οι στιγμές του 1968 δεν είναι μακριά αδέρφια... ο τροχός ξεκίνησε να γυρίζει και όπως λέει και ο Μαχαιρίτσας....να δεις τι σου' χω για μετά!!
Πάει καιρός να ζήσω εκείνη τη γνωστή διαδρομή, προς το γήπεδο της Άχνας όταν όλοι οι ΑΕΛίστες μαζεύονταν στις διάφορες ταβέρνες του χωριού για καλό φαί το μεσημέρι μαζί πάντα με τις απαραίτητες μπυρίτσες και μετά να φεύγουν όλοι μαζί για το γήπεδο βρωντοφωνάζοντας το ανατριχιαστικό πραγματικά "ΑΕΛ λαός πρωτάθλημα". Φέτος είναι η στιγμή που το Δασάκι θα ζήσει ξανά εκείνα τα κίτρινα απογεύματα όσο ποτέ άλλωτε. Οι μαχητές μας υπόσχονται ότι θα τα δώσουν όλα για νέα επιτυχία που θα μας ανεβάσει τόσο πολύ, όχι μόνο στον βαθμολογικό πίνακα αλλά και στα μάτια των αντιπάλων.
Γι' αυτό πάμε σοβαρά, προσγειωμένα με τα κεφάλια μέσα πάντα, παίρνουμε το τριποντάκι και φεύγουμε κύριοι από το Δάσος, αλώνωντας το όπως μόνο εμείς ξέρουμε καλύτερα. Στα τέτοια μας ποιός θα είναι ο διαιτητής, στα τέτοια μας ποιοί θα είναι οι εκλεκτοί του Αντρίκκου, στα τέτοια μας τι θα κάνουν οι άλλες ομάδες.
Εμείς να παίξουμε την μπάλα που ξέρουμε, με βάση την ποιότητα των παιχτών που βρίσκονται στο κίτρινο οπλοστάσιο, και τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Οι στιγμές του 1968 δεν είναι μακριά αδέρφια... ο τροχός ξεκίνησε να γυρίζει και όπως λέει και ο Μαχαιρίτσας....να δεις τι σου' χω για μετά!!
No comments:
Post a Comment