Κίτρινο Ανθολόγιο

Ούτε ξεχνώ τα βάσανα
ούτε ξεχνώ τους πόνους
ούτε τους μαύρους τους σκληρούς
που πέρασαν τους χρόνους

Η Αέλ είναι καρφί
πάνω μου είναι μπηγμένο
κάνω τον αδιάφορο
μα μ' έχει τρυπημένο

ΑΕΛ μου δεν με ρώτησες
τον πόνο αν αντέχω
με κτύπησες παμπέσικα
μα εγώ πίσω σου πάλι τρέχω

ΑΕΛ μου εξεπέρασες
τα όρια της φύσης
και νουν πάνω σε άνθρωπο
δεν πρόκειτε ν' αφήσεις

Και ούτε που μπορούν
μπροστά σου να σταθούν
κλείνουν αμέσως κεφαλήν
και θέλουν να κρυφτούν

Είσαι ΑΕΛάρα μου
χαρά πολύ μεγάλη
που φέρνεις όμως κάποτε
πολύ μεγάλη ζάλη