Στιγμές του 68'...

Πάει καιρός, πολύς καιρός να χαρώ τόσο για το ποδοσφαιρικό κομμάτι και να περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο παιχνίδι και κάθε επόμενο παιχνίδι. Η ΑΕΛ μας έγινε ΑΕΛάρα φέτος και τα παιδιά σκίζονται μέσα στο γήπεδο, ζητώντας μόνο τρία πράγματα...στήριξη, στήριξη και στήριξη.

Πάει καιρός να ζήσω εκείνη τη γνωστή διαδρομή, προς το γήπεδο της Άχνας όταν όλοι οι ΑΕΛίστες μαζεύονταν στις διάφορες ταβέρνες του χωριού για καλό φαί το μεσημέρι μαζί πάντα με τις απαραίτητες μπυρίτσες και μετά να φεύγουν όλοι μαζί για το γήπεδο βρωντοφωνάζοντας το ανατριχιαστικό πραγματικά "ΑΕΛ λαός πρωτάθλημα". Φέτος είναι η στιγμή που το Δασάκι θα ζήσει ξανά εκείνα τα κίτρινα απογεύματα όσο ποτέ άλλωτε. Οι μαχητές μας υπόσχονται ότι θα τα δώσουν όλα για νέα επιτυχία που θα μας ανεβάσει τόσο πολύ, όχι μόνο στον βαθμολογικό πίνακα αλλά και στα μάτια των αντιπάλων.

Γι' αυτό πάμε σοβαρά, προσγειωμένα με τα κεφάλια μέσα πάντα, παίρνουμε το τριποντάκι και φεύγουμε κύριοι από το Δάσος, αλώνωντας το όπως μόνο εμείς ξέρουμε καλύτερα. Στα τέτοια μας ποιός θα είναι ο διαιτητής, στα τέτοια μας ποιοί θα είναι οι εκλεκτοί του Αντρίκκου, στα τέτοια μας τι θα κάνουν οι άλλες ομάδες.

Εμείς να παίξουμε την μπάλα που ξέρουμε, με βάση την ποιότητα των παιχτών που βρίσκονται στο κίτρινο οπλοστάσιο, και τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Οι στιγμές του 1968 δεν είναι μακριά αδέρφια... ο τροχός ξεκίνησε να γυρίζει και όπως λέει και ο Μαχαιρίτσας....να δεις τι σου' χω για μετά!!

Στα τσακίδια ρε... ούστ από' δω!!

Γιατί ρε παρλαπίπες δημοσιογράφοι της πλάκας παίζεται με την νοημοσύνη του κόσμου? Γιατί μας πουλάτε φούμαρα και λόγια της πλάκας, έτσι για να τα βλέπετε μόνοι σας και σαν άλλοι νάρκισσοι να τα θαυμάζετε. Δόξα σοι ο Θεός η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να μπορείτε να κρύβεστε πίσω από τους υπολογιστές σας και να γράφετε τις μαλακίες σας.

Αφού το ξέρετε πως όλοι γνωρίζουν το αθλητικό, πολιτικό και επαγγελματικό σας υπόβαθρο, του καθενός από'σας, οπόταν μην παίζετε με τα νεύρα μας. Αν δεν μπορείτε να κάνετε ένα σωστό και επαγγελματικό ρεπορτάζ ή άρθρο, μην γράψετε καλύτερα. Το ξέρατε ρε φρούληδες ότι την προηγούμενη 'βδομάδα ξεκίνησε τις επίσημές τις υποχρεώσεις η Ευρωπαία βασίλισσα της καλαθόσφαιρας? Το ξέρατε πως...

Αλλά εσάς σας ένοιζε παραπάνω πότε πήγε για κατούρημα ο Ευρωπαίος και καλά Δέλλας, ή το τατουάζ που έχει στην πλάτη ο Μιγκέλ, ή αν ο Μουρίνιο και Τιμούρ θα έπιναν τις μπύρες τους μετά το ματς, ή αν έκαναν καταπληκτικές κερκίδες οι ομάδες σας (απόλλων- αποέλ) στα παιχνίδια τους. Γιατί εγώ δεν είδα ούτε ένα αφιέρωμα, ούτε ένα ρεπορτάζ για την ΑΕΛ στην Ευρώπη παρά μόνο 3-4 γραμμές από τις οποίες οι 2 ήταν οι συνθέσεις των ομάδων.

Τι στο διάολο συμβαίνει με την πάρτη σας ρε σεις? Κουράστηκα να μπαίνω στις κωλοσελίδες σας και να χρειαστεί να πάω τέρμα κάτω μέχρι να βρώ -αν βρώ- και να διαβάσω τα νέα της ομάδας μου. Αλλά ξέχασα ναι, τώρα η ΑΕΛ είναι στην 4η θέση, δεν κινδυνεύει, δεν έχει διοικητικά προβλήματα, δεν έχει δυσκοίλιους παίχτες, δεν έχει, δεν έχει. Είστε όλοι σας πιονάκια ρε, που κάποιος εγκέφαλος σας πέρνει μπρος και πίσω όπως αυτός θέλει και σκέφτεται, όπως αυτόν τον συμφέρει. Και σεις ως άλλοι αμνοί, τους ακολουθάτε ενώ το μπεεεεε μπεεεεε που κάνετε το διαβάζουμε καθημερινά στα ανούσια και ηλήθια γραφώμενά σας.

Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, ναι. Γιατί όμως κανένας απ' αυτούς δεν τολμάει να γράψει για τους Θεούς και τους δαίμονες που συμβαίνουν μέσα στα ίδια τα δημοσιογραφικά στέκια. Εγώ προσωπικά έχω αηδιάσει με το τι συμβαίνει. Να φταρνίζεται ο κάθε μαλάκας και να γριππώνεται όλη η Κύπρος. Άντε στα τσακίδια ρε.....

212...Super αλλά..

212 έκανε χθες βράδυ τους επίσημους τίτλους της η Αθλητική Ένωση Λεμεσού όμως πιος πραγματικά χαίρεται? Θα μου πείτε ο κάθε γνήσιος υπερασπιστής της ιδέας αυτής θα χαιρόταν όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο Αελίστας καίγεται για άλλα. Επιζητά επειγόντως διάκριση στο ποδόσφαιρο, κάτι που αν γίνει θα αποφέρει τεράστιο κύρος στο προφίλ του σύγχρονου Αελίστα. Κακά τα ψέματα καλοί όλοι αυτοί οι τίτλοι αλλά την πραγματική χαρά και ηδονή θα τη φέρει ένας τίτλος στο ποδοσφαιρικό σώμα. Η δίψα αυτή σε συνδυασμό με την κατάκτηση έστω ενός κυπέλλου θα ανεβάσει την ψυχολογία και το πρεστίζ του κόσμου στο μέγιστο. Οι παλιοί ήδη άρχισαν να απέχουν από τα γήπεδα ενώ οι νεότεροι διστάζουν να δηλώσουν σαν ομάδα τους την ΑΕΛ γιατί ντρέπονται και άλλα συναφή. Θα μου πείτε ο Αελίστας είναι περήφανος και δεν έχει τίποτε για να ντρέπεται όμως το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια χάσαμε και χάνουμε οπαδούς από άλλες ομάδες κανένας μα κανένας δεν μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει. Γι αυτό ας στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις την διοίκηση αυτή (ό,τι πιο καλό μας έχει τύχει τα τελευταία χρόνια) και την ομάδα γενικότερα ώστε αυτή η μέρα, η μέρα της διάκρισης να είναι όσο πιο σύντομα γίνεται..

Ακόμη να βρέξει.....

ΑΕΛίστας...μεγάλη υπόθεση. Κουβαλά το όνομα μιας ένδοξης ομάδας του παρελθόντος και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μην την αφήσει να σκουριάσει. Κουβαλά όμως και το βαρύ όνομα των προκατόχων του, όνομα βαρύ κι ασήκωτο. Βλέπετε δεν ήταν ότι κι ότι να λεγόσουν ΑΕΛίστας μερικές δεκαετίες πίσω στο χρόνο. Ήταν μια λέξη που από μόνη της περιείχε σεβασμό (θέλοντας ή μη) και φόβο...πολύ φόβο.

Τα πέτρινα χρόνια για την ΑΕΛ καλά κρατούν μέχρι τις μέρες μας μιας και ο σύγχρονος ΑΕΛίστας δεν έχει και πολλά να υπερηφανεύεται για την ομάδα του. Ναι είναι καλό το παρελθόν και πάνω απ’όλα ένδοξο όμως ο σημερινός ΑΕΛίστας δεν αρκείται από αυτό και μόνο. Επιζητά φυσικά την χαρά του πολυπόθητου και μέγιστου, δηλαδή την κατάκτηση ενός εγχώριου τίτλου. Πράμα δύσκολο όπως και να το κάνουμε.

Στο κυπριακό στερέωμα, τρείς (ίσως τέσσερεις) ομάδες έχουν ήδη εδραιωθεί στα ψηλά και μόνο μεγάλες δυνάμεις μπορούν να τους ρίξουν πλέον από εκεί. Δεν είναι εύκολο λοιπόν μια ΑΕΛ ομάδα που πλέον δεν προκαλεί τρόμο να μπορέσει ποτέ (λογικά ομιλούντες) να μπει σφήνα στους “Big 4” όπως λένε και στην Αγγλία.

Πρέπει πρωτίστως να αλλάξουν πολλά δεδομένα εσωτερικά, ώστε κάποια στιγμή να μπορούμε και μεις με αξιώσεις να επιζητήσουμε περισσότερα από αυτά που μας αναλογούν στο πρωτάθλημά μας. Διότι όπως έχουν τα πράγματα μέχρι τώρα είμαστε χιλόμετρα έτη φωτός πίσω. Λίγο ωμά σας τα λέω σήμερα αλλά είναι καλό να βλέπουμε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι και έχουν διαμορφωθεί.

Δεν λέω, γίνεται πολλή δουλειά από τα παιδιά της διοίκησης αλλά ο ΑΕΛίστας πάντα θα απαιτά και θα ζητά περισσότερα. Αυτή η δίψα που μεταφέρει μαζί του εδώ και χρόνια για κατάκτηση ενός τίτλου, θα τον τυφλώνει σε πολλά θέματα. Και αυτό με το πέρας του χρόνου δεν θα έχει θετικές επιπτώσεις. Μου είναι αδύνατο να σκεφτώ ότι παρακαλάμε κόσμο και κοσμάκη να πάει γήπεδο σε ένα ντέρμπυ με τον “αιώνιο” την πρώτη μάλιστα αγωνιστική. Μου είναι αδύνατο να χωνέψω ότι κάναμε μόλις 1500 (αν είναι τόσα) εισητήρια διαρκείας. Γιατί όταν γνωρίζω το εκτόπισμα του κόσμου της ΑΕΛ τότε μένω κόκκαλο.

Η ΑΕΛ χρειάζεται ακόμη πολλές αλλαγές και πολλές πολλές θυσίες για να καταφέρει πρώτα πρώτα να σταθεί στα πόδια της. Κακά τα ψέματα και με τα λάθη των τελευταίων χρόνων, μπορεί να βγήκαμε από τον αναπνευστήρα φίλοι μου αλλά κινούμαστε ακόμη με την βοήθεια αναπηρικού. Το θέμα είναι όταν πρωτοπερπατήσουμε να υπάρχει αυτός ή αυτοί που θα βοηθήσουν ώστε να περπατήσει σωστά η ομάδα από την αρχή.

Διότι ναι, προτιμώ ακόμη 100 χρόνια ποδοσφαιρικής ανομβρίας και να κάνω ομάδα μοντέλο, ανταγωνιστική που αν αποτελεί φόβητρο όχι μόνο μέσα στο Τσίρειο αλλά και στο ΓΣΠ, παρά να πάρω ένα κυπελλάκι και μετά ξανά απ’ την αρχή.

Νέα Wallpapers: "The Bomber", "Nemanjia"