Απογητευτήκαμε όλοι μηδενός εξαιρουμένου. Όλοι όσοι βρίσκονταν φυσικά εκτός αγωνιστικού χώρου και άντε το πολύ 2-3 εντός αυτού. Που ήταν η ομάδα που κυριολεκτικά έτρωγε σίδερα στους ημιτελικούς με τον Απόλλωνα? Που ήταν η ψυχή και το πάθος που ξεχείλιζε όλους αυτούς στα προηγούμενα παιχνίδια? Μην μιλάμε πλέον για νοοτροπίες και κολοκύθια με τ' αυγά. Οι επαγγελματίες παίκτες δεν καταλαμβαίνουν από νοοτροπία looser. Ντροπή...Υποτίμησαν και έχασαν. Ούτε έκλαψαν ούτε τίποτα. Ο καθένας κοιτάζει το δικό του συμφέρον, το δικό του φουσκωμένο λογαριασμό, και την πάρτη του. Ποιός θα πάει να ξεπληρώσει όλους αυτούς τους φοιτητές που από το υστέρημά τους βρέθηκαν στις κερκίδες του ΓΣΠ? Ναι η διατησία έκανε τραγικά λάθη. Ποτέ όμως δεν ήταν με το μέρος μας όλοι αυτοί. Πάντα όμως βρίσκαμε την λύση να ξεπερνούμε τα εμπόδια αυτά, με κυρίαρχο στοιχείο το πάθος των ποδοσφαιριστών μας, το οποίο δυστηχώς για μας, ήταν υπό το μηδέν το Σάββατο που μας πέρασε. Περιμένουμε από τον Σόφο να τραβήξει τα αυτιά εκείνων που ήσαν προκλητικοί με την εμφάνισή τους.
Τίποτα όμως δεν τελειώνει εδώ. Η ΑΕΛ έδειξε πως επανέρχεται στο προσκήνιο του κυπριακού φούρπου. Το θέμα είναι όμως να καταφέρουμε να μπούμε και στο παρασκήνιο αυτού. Είναι αναγκαίο. Η πίστη στις δυνάμεις του διοικητικού συμβουλίου είναι γεγονός. Θα στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις την διοίκηση όμως και αυτοί με τη σειρά τους να ξέρουν πως το ποτήρι ξεχείλισε. Να κάνουν τα αδύνατα δυνατά είτε να καταπολεμήσουμε ριζικά το πρόβλημα που υπάρχει, είτε να γίνουμε μέρος αυτού του προβλήματος. Οι 14000 ΑΕΛίστες έδωσαν το μήνυμα. Αρκεί να φτάσει στα αυτιά εκείνων που πρέπει, ώστε να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις.
